سلام دوستان عزیز من از این به بعد میخوام طی چند پست نکاتی را جهت اطلاع واستفاده شما دوستان در زمینه های مختلف کودک پروری ارائه نمایم امیدوارم مورد استفاده شما عزیزان قرار بگیرد

موضوع این قسمت چگونگی از پوشک گرفتن کودک

از پوشک گرفتن کودک، می تواند یک اتفاق سخت و پیچیده باشد. می تواند مادر را نگران کند و استرس زیادی به کودک وارد کند. حتی می تواند از «از شیر گرفتن» هم سخت تر باشد. چون نیازمند عمل و عکس العمل های بسیار حساب شده و سنجیده ایست که مادر و کودک در مشارکتی دو جانبه از خود بروز می دهند. اما چنانچه بتوانیم به درستی تصمیم بگیریم و عمل کنیم، اتفاقا می تواند بسیار راحت و آرامش بخش باشد.

برای از پوشک گرفتن، لازم است که مادر، به شناخت درستی از توانایی ها و مهارت های کودکش برسد. از یکی دو ماه قبل، بر روی رفتار ها و حساسیت های کودک دقیق شود تا بتواند بهترین زمان را انتخاب کند. به نظرم، اگر این زمان درست انتخاب شود، کودک هم به خوبی همکاری می کند و خیلی زود و راحت، این اتفاق ختم به خیر می شود.

اما اگر مادر بخواهد بدون در نظر گرفتن شرایط فرزندش، صرفا چون دوستش دخترش را در یک سال و نیمه گی گرفته و از فلان روش استفاده کرده، به همان شکل عمل کند، قطعا شکست می خورد. هم خودش آسیب می بیند و هم بچه. این آسیب هم البته شکل های مختلفی ممکن است داشته باشد. مثلا شاید پروسه ی از پوشک گرفتن طولانی شود. یا کودک همکاری نکند. چه بسا اصلا کودک هیچ آمادگی ای برای این امر ندارد و سیستم بدنش به لحاظ جسمی نمی تواند با این مساله کنار بیاید. و مادر، فکر کند چقدر بچه اش بی استعداد است، چقدر مجبور است فرش آب بکشد، چقدر باید شب ها پوشکش کند، تا کی باید وقتی از خانه بیرون می رود او را پوشک کند و …

اعتقادم بر این است که هیچ دو بچه ای در این مورد (و البته خیلی موارد دیگر) از یک قاعده پیروی نمی کنند و مادر نقش مهمی دارد در این که روش موثر و مفید را برای کودک خودش پیدا کند.

البته چند علامت را برای زمان مناسب ذکر می کنند. مثل اینکه شب ها پوشک بچه خشک بماند. بتواند نیاز به دستشویی را بیان کند، در طول روز یکی دو ساعت پوشکش خشک بماند و…در این باب، می شود از تجربیات دوستان استفاده کرد. می شود روش های مختلفی را که بقیه مادران به کار بسته اند پرسید. از آنها کمک گرفت. اما تاکید می کنم که نهایتا مادر باید به این برسد که دقیقا قلق بچه ی خودش چیست و چطور باید عمل کند.

به طور مثال، دوست عزیزی به من گفت که شورت آموزشی نمی تواند مفید باشد. چون بچه متوجه می شود که چندان اتفاق بدی نیفتاده و یاد نمی گیرد به دستشویی برود. اما اتفاقا من از شورت آموزشی استفاده کردم و اگر کثیف می شد، یک حالت تصنعی ناراحتی به خودم می گرفتم (بدون ذره ای عصبانیت) که حساب کار دستش بیاید و متوجه شود اتفاق جالبی نیفتاده است. اما شاید بچه ی دیگری اصلا حاضر نباشد شورت آموزشی بپوشد یا فکر کند با پوشک چندان فرقی ندارد. برای همین چنین چیزی قابل توصیه به همه نیست.

چیزی که شاید قابل توصیه ی عمومی باشد این است که کودک را کم کم با دستشویی آشنا کنیم و وقتی دیگر مقاومت نکرد، با فاصله ی زمانی کوتاه او را دستشویی ببریم تا یاد بگیرد. البته روانشناسان غربی اصرار دارند که اگر کودک، دستشویی کردن پدر و مادر را ببیند خیلی مفید است، که این روش می تواند در از بین رفتن حیا اثر گذار باشد و در دین مذمت شده است.

چنان چه کودک اصلا حاضر نیست در دستشویی کارش را انجام دهد، یا علی رغم تلاش های ما بعد از یکی دو هفته همچنان بیرون از دستشویی مشغول می شود، نشان دهنده ی این است که احتمالا هنوز آمادگی لازم را ندارد. تلاش های مکرر و پشت سر هم و نگرانی و عصبانیت ما، او را هم نگران می کند و شاید روند آموزش را به تاخیر بیندازد و تاثیر منفی در روحیه اش داشته باشد.توکل.آرامش، خونسردی، صبر، مدیریت و هوشمندی، می توانند به ما در این مورد کمک کنند.

دوستان عزیز نظر یادتون نره